Ελεύθερες σχέσεις: Υπάρχουν πραγματικά;

Αποκλειστικότητα; Δέσμευση; Μονογαμία;

Είναι αυτές οι έννοιες που καμιά φορά φαίνονται περιοριστικές, ως και αποπνικτικές για μερικούς που αναζητούν αυτόν τον νέο τρόπο ερωτικής συνύπαρξης, την ελεύθερη σχέση.

Δύο σύντροφοι που συνυπάρχουν, έχουν κυρίως σεξουαλική επικοινωνία και δεν υπάρχει περιορισμός σχετικά με άλλους συντρόφους, αντιθέτως, μπορούν και οι δύο να έχουν ταυτόχρονα και άλλους σεξουαλικούς παρτενέρ. Τα συναισθήματα δεν είναι προϋπόθεση και είναι περιττά στις περισσότερες περιπτώσεις, εκτός από τον ενθουσιασμό και το πάθος που είναι βασικά συστατικά του σεξ.

Είναι θα έλεγε κανείς σημάδι των καιρών. Γρήγορο φαγητό, γρήγορο ίντερνετ, γρήγορες αγορές, γρήγορες σχέσεις. Μία γενικότερη τάση να κάνουμε την ζωή μας...'εύκολη'. Δεν είναι λίγες οι φορές που άκουσα πως κάποιος αποφεύγει να μπει σε διαδικασία σχέση με υποχρεώσεις, με κοινό πρόγραμμα, με ρουτίνα, συμβατικό σεξ και σταθερότητα. Αντιθέτως, προτιμούσε να επιλέξει, όταν και εφόσον του παρουσιαστεί η ευκαιρία, μία πιο χαλαρή κατάσταση. “Δεν θα πρέπει να μιλάμε κάθε μέρα στο τηλέφωνο, δεν θα χρειαστεί να γνωρίσουμε ο ένας τους φίλους του άλλου, δεν θα έχω να δώσω αναφορά για το που είμαι, δεν θα χρειάζεται να εξηγήσω γιατί χάθηκα για ένα μήνα”.

Στην προσπάθεια να βρούμε το τέλειο, το ιδανικό. Έχω την αίσθηση πως δεν είναι λίγοι όσοι θα ήθελαν να έχουν ένα άτομο για κάθε περίσταση (αφού έχει αποδειχθεί και αποδεχθεί πως δεν γίνεται να τα βρουν όλα σε ένα) πολλά άτομα που θα μας καλύπτουν σε διαφορετικά σημεία της καθημερινότητάς μας. Έναν σύντροφο για να βγαίνουμε με τους φίλους μας, έναν για το κινηματογραφικό και κίνκι σεξ, έναν άλλον για εκδρομές και ταξίδια και η λίστα μπορεί να γεμίσει πολλές σελίδες. να έχουμε πολλά άτομα που θα μας καλύπτουν σε διαφορετικά σημεία της καθημερινότητάς μας.

Επιπλέον, χρειάζεται να δούμε τις έννοιες 'ελεύθερη' και 'σχέση' και να σας ενημερώσω πως έχει αποδειχθεί ότι το ένα μέλος θα θέλει πιο πολύ το 'ελεύθερη' και το άλλο το 'σχέση' αλλά θα μείνει σχεδόν ανομολόγητο το δεύτερο μέρος. Στην αρχή ξεκινάτε με πολύ αισιόδοξες σκέψεις και επιθυμίες για αυτή την συνύπαρξη. Ποιος δεν θέλει μία σχέση όπου δεν θα έχει υποχρεώσεις αλλά θα έχει όσες απολαύσεις έχει συμφωνήσει -τυπικά ή άτυπα- με τον σύντροφό του; Ο προβληματισμός μου βρίσκεται στην στιγμή που θα αρχίσουν να υπάρχουν εκτός από σεξουαλικές ανάγκες, ανάγκες συναισθηματικής και επικοινωνιακής φύσης. Αναρωτιέμαι τι θα γίνει όταν θα θέλεις και μία ακόμη μέρα στη σειρά να τον δείς, ενώ βρίσκεστε σταθερά μόνο 3 φορές την εβδομάδα μετά τις δουλειές σας. Πως θα είναι να την σκέφτεσαι περισσότερο από όσο υπολόγιζες πως θα χρειάζεσαι κατά την διάρκεια της ημέρας; Γενικότερα, πως θα εξελίσσεται η εσωτερική ισορροπία του καθενός σας όσο θα αρχίσουν να υπάρχουν τέτοιες καθημερινές ανάγκες που πιο πολύ μοιάζουν με εκείνες που έχουμε όταν είμαστε σε μία μη-ελεύθερη σχέση.

Υπάρχει όμως ο φόβος και η μοναξιά.

Θα μείνω μόνη; Θα βρω σεξ; Θα χτυπάει το τηλέφωνό μου;

Και παράλληλα, θα έχω και την ικανότητα να 'έχω τα μάτια μου ανοιχτά' και να μην χάσω στην επόμενη γωνία μία καλή ευκαιρία για ραντεβού, για άλλο σεξ, για νέους ορίζοντες και απολαύσεις.

Τα νέα είναι πως ποτέ δεν είναι κανείς μη-ελεύθερος όταν είναι σε μία σχέση. Αρκεί αυτή σχέση να είναι όπως θέλει, να είναι στα δικά του μέτρα και σταθμά και να μην στριμώχνεται για να χωρέσει στις επιλογές του άλλου. Δεν είναι παράλογο να μην θέλεις να είσαι μόνος στη ζωή, να θέλεις ένα σύντροφο που θα είναι και εραστής σου -αντιθέτως είναι μία φυσική και ανθρώπινη ανάγκη όλων μας. Είναι όμως σχεδόν παράλογο να θέλεις να υποβαθμίσεις τις ανάγκες σου και τις αναζητήσεις σου απλά και μόνο για να καλύπτεις πρόσκαιρα και επιφανειακά τα κενά σου. Καθώς όλοι αναζητάμε την ειλικρίνεια από τους άλλους, ας την δώσουμε πρώτα στον εαυτό μας και ας αποδεχθούμε όλα αυτά που ψάχουμε να βρούμε εκεί έξω, προτού μπούμε σε ελεύθερες σχέσεις καταπίεσεις της μοναξιάς μας.

Δημοσιευμένο άρθρο στο Huffington Post